Dolina Suchej Wody

Dolina Suchej Wody Gąsienicowej jest polodowcową formacją o długości 13 km położoną w 2/3 na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego. W dolinie tej, dawniej znanej jako Dolina Siedmiu Stawów w górnym odgałęzieniu leży ponad 20 malowniczych górskich stawów. Największy spośród nich to Czarny Staw Gąsienicowy. Dolną i środkową część doliny porasta las świerkowy natomiast wyżej znajdują się połacie kosodrzewiny.

Dolina Suchej Wody – ogólna charakterystyka

Południowa część Doliny Suchej Wody zamknięta jest granicznym odcinkiem zaczynającym się Kasprowym Wierchem. Granica ciągnie się przez Świnicę, Kozi Wierch, Granaty aż po przełącz Krzyżne. We wschodniej części znajdują się masywy Wielkiej i Małej Koszystej oraz Ostry Wierch Waksmundzki. Z kolei północno-wschodnia strona doliny obejmuje ramię Kasprowego Wierchu, Kopę Magury, Małą oraz Wielką Królową Kopa. Listę tą kończy Kotlinowy Wierch. Dolina Suchej Wody posiada dwa główne górne odgałęzienia. Zachodnia Dolina Gąsienicowa i wschodnia Pańszczycy oddzielone są od siebie granią. Ciągnie się ona od Zawratowej Turni a w dalszej kolejności przez Kościelec i Mały Kościelec.

Budowa geologiczna

Dolina posiada ciekawą i oryginalną budowę geologiczną. Znajdziemy to między innymi granitoidy oraz skały osadowe. W obszarze tym można podziwiać liczne formy terenu o pochodzeniu glacjalnym. W górnej części można napotkać takie formacje jak moreny, polodowcowe kotły, niecki oraz mutony. Moreny możemy zauważyć także w dolnej części regionu, który dodatkowo jest pokryty naniesionym przez lodowiec materiałem skalnym.

Najniżej położonym punktem doliny są Brzeziny położone na wysokości 1007 m n.p.m. Najwyżej położona Hala Gąsienicowa sięga do 1500 m n.p.m. więc różnica wysokości w pionie wynosi niemalże pół kilometra.